"Adios muchachos" Daniel Chavarría

Jak mam na oczekującym stosiku 10 książek i wszystkie koniecznie chcę przeczytać, to w końcu nie mogę się zdecydować i sięgam po coś całkiem innego. Na przykład po "Adios muchachos", które upolowałam jakoś tak przypadkiem, samo wpadło. Książka dość krótka (przynajmniej w porównaniu z innymi oczekującymi), więc na przerywnik nadaje się idealnie.

"Adios muchachos" to przede wszystkim wyjątek potwierdzający regułę, że kupuję i czytam według jakiegoś klucza. Moje kompulsywne kupowanie książek staram się ograniczyć, wybierając to co ma sporą szansę mi się spodobać - ze względu na autora, opis, serię, cykl, cokolwiek. Tym razem kupiłam ebooka z przyczyn do dziś mi nieznanych, bo autor nic mi nie mówi, opisu chyba nawet nie przeczytałam, nie jest to żadna seria... Podejrzewam, że zahipnotyzował mnie tyłek na okładce. Innego wyjaśnienia nie widzę.

Przez pół książki zastanawiałam się o czym ona w ogóle jest. To znaczy na początku załapałam, że o hawańskiej... pannie lekkich obyczajów, która kusi bogatych amantów kuso odzianymi pośladkami na rowerowym siodełku. Potem zrobiła się z tego lekka erotyka, żeby w najmniej spodziewanym momencie walnąć mnie w łeb trupem. Znaczy - właściwie to trup dostał w łeb, dlatego stał się trupem. Od tego momentu cały początek przestał mieć znaczenie, bo zawiązała się sensacyjna intryga.

Ogólnie muszę przyznać, że pomysł jest niezły, książka jest zgrabnie napisana i czyta się ją z przyjemnością. Tylko, że to nie bardzo w moim guście. Za dużo tu dla mnie było pomieszania z poplątaniem, bo kiedy już przywykłam do wątku rowerowego i czekałam kogo ta dziewczyna w końcu omota na amen, to ten temat zszedł na dalszy plan i kazano mi się zająć zbrodnią. W dodatku w sposób, za którym nie przepadam - od początku wiedziałam "kto zabił" i niczego nie musiałam zgadywać.

Jako przerywnik się sprawdziła, ale nie zachwyciła mnie. Ba! nawet nie urzekła jakoś szczególnie i pewnie szybko zapomnę o czym właściwie była...